بیرون انتشارات هوپا

دیدم توی اتاق خودمم: نشسته‌ام پشت در، صندلی‌ام روی زمین، چراغ مطالعه‌ام روی زمین، کتاب‌هایم روی زمین، مدال‌هایم روی زمین، عکس‌های بالای تختم روی زمین، عکس کچلی مامان توی دستم. هیچ صدایی توی خانه نبود، توی نشیمنِ بالا نبود، توی اتاق اِبی نبود، توی اتاق خودم نبود. توی خودم ولی پر از صدا بود: من کم آوردم، من کم آوردم، من کم آوردم…